[Raj_Copi_Jin]

ஒரேயடியாக தனித்தமிழிலோ செந்தமிழிலோ பேச வேண்டும் என்பது எனக்கும் உடன்பாடு அல்ல .வலிந்து கொண்டு வார்த்தைகளை தேடிப் பேச வேண்டுமென்பதில்லை .ஆனால் தெரிந்த வார்த்தைகளை முடிந்த அளவு பயன்படுத்தினாலே போதும் என்பது என் கருத்து .

அதே தான். தனித்தமிழ் என்பது கேட்பவரிடம் பிரமிப்பை மட்டும் நிகழ்த்துவதால் பலர் முயல்வதே இல்லை. இயல்பாக படாடோபம் இல்லாமல் இருக்கும் பேச்சு அடுத்தவர்களையும் அவ்வாறு பேச ஆசைப்பட வைக்கும். உங்கள் உங்கள் பேச்சிலிருந்தே ஒரு எடுத்துக்காட்டு:

நான்: ரயில்வே ஸ்டேஷன் பக்கதுல தான் இருக்கு
ஜோ: ரயில் நிலயம் பக்கத்துல தான் இருக்கு
தனித்தமிழார்வலர்: தொடர்வண்டி நிலையம் பக்கத்துல இருக்கு

ரயில் என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைக் குறிக்கும் சொல்லாக தமிழுக்குள் வந்துவிட்டது. தொடர்வண்டி என்று சொல்வது சிறப்பு தான். ஆனால் அனேகரை தயக்கம் கொள்ளச்செய்யும் ஒரு பயன்பாடு* அது. மாறாக ஸ்டேஷன் என்று சொல்லத் தேவையில்லை. மிக இயல்பாக 'நிலையம்' என்று சொல்லலாம். இது போன்ற சின்ன்சின்ன விஷயங்கள் தான் பிறரையும் தேவையற்றப் பிறமொழிப் பயன்பாட்டைக் களைந்து பேசத் தூண்டுபவை.

நான் பல இடங்களில் "நன்றி", "இடதுபக்கம்/வலது பக்கம்" என்றெல்லாம் சொல்வதை மிகுந்த பிரக்ஞையுடனே செய்வது உண்டு. குறிப்பாக குழந்தைகளிடம் தமிழிலேயே பேசுவது வழக்கம்.

PS: நான் அம்மாவை அம்மா என்றும், அப்பாவை Daddy என்றும் அழைப்பது தொட்டில் பழக்கம். இதன் உளவியல் பெண்ணிய ஆய்வுக்குறியது