[UnmariKam]

திரு. சுவாமிநாதன்,
நீங்கள் கூறியதை ஒப்புக் கொ்கிறேன். ஆனால் ஒரு திருத்தம். மாக்ஸ்முல்லர் இந்தியாவுக்கு 'வராமலேயே' வேதத்தை 'முழிபெயர்த்ததைப்' பெரிது படுத்த வேண்டியதில்லை. அவருக்கு முன்பு ஐரோப்பாவில் பல தலைமுறைகளாக வேத ஆராய்ச்சி நடைபெற்றுவந்தது. அந்த நூல்களின் அடிப்படையில் தான் அவர் ஆராய்ச்சி செய்தார். மூல ஐரோப்பிய ஆசிரியர்கள் இந்தியாவுக்கு வந்து தான் ஸம்ஸ்கிருதமும் வேதமும் கற்றார்கள். அவர்களுக்கு ஸம்ஸ்கிருதம் கற்பித்தது நம்மூர்ப் பண்டிதர்கள் தான். ஐரோப்பியர்கள் தங்கள் அறிவியல் பூர்வமான அணுகுமுறையைக் கொண்டு அதனுள்ளே ஆழமாக்ச் செல்ல முடிந்தது. நம்மவர் அந்த முறையை இன்னும் கற்கவில்லை.

புதிய முறைகள் தேவை இல்லை. பழைய முறையிலேய தான் வேதம் கற்கப்பட வேண்டும் என்று நீங்கள் சொல்லலாம். பொருள் தெரியாமல் மொந்தை உரு போட்டு ஒப்புவித்து அந்த ஒலியினாலேயே உலகம் க்ஷேமமாக இருக்கும் என்று நீங்கள் நம்பினால் நான் உங்களோடு வாதத்திற்கு வரவில்லை.

வேத மந்திரங்களுக்குப் பொருள் உண்டு. அந்தப் பொருளின் சிறப்பினால் தான் அது போற்றுதலுக்கு உரியதாக இருந்து வருகிறது என்று தான் நம்மவர்கள் நினைத்து வந்திருக்கிறார்கள் என்பதற்கு ஸாயணர் முதலானோர் எழுதிய உரைகளே சான்று.

நீங்கள் கூறியபடி யாஸ்கரும் ஸாயணரும் உண்மையான பொருள் தெரியாமல் தடுமாறும் இடங்கள் பல உண்டு. ஸாயணர் தன் மனம் போன போக்கில் பொருள் கொண்ட இடங்களும் உண்டு. உதாரணமாக ரிக் 6-1-1 இல் क्षैतवत् यशः என்பதற்கு அகராதிப் பொருள் 'அரசனைப் போலப் புகழ்' என்று தான் வருகிறது. 'சமித்துகளைக் கொண்டு அளிக்கப்பட்ட ஆஹுதியின் மேல்' என்று ஸாயணர் கூறுகிறார். துளிக்கூட சம்பந்தமில்லை. மேற்கண்ட சொற்கள் வேதத்திலோ அல்லது பிற்கால இலக்கியங்களிலோ எங்கும் சமித்து ஆஹுதி என்ற பொருளில் ஆளப்படவில்லை. தலையைச் சுற்றி மூக்கைத் தொடுவது போல் கூட இந்த சொற்களுக்கு இடையே இப்படிப்பட்ட ஒரு தொடர்பை உண்டாக்க முடியவில்லை.

வேறு சில இடங்களில் ஸாயணர் கூறியது அவருக்கே புரியுமோ என்பதே சந்தேகம். அத்தகைய இடங்களில் கிரிபித் மட்டுமல்லாமல் இந்திய ஆசிரியர்கள் கூட புரியவில்லை என்று தான் எழுதி இருக்கிறார்கள்.

எப்படி இருந்தாலும் வேதத்தை ஆராய்ச்சி செய்ய ஐரோப்பியரும் அமெரிக்கரும் நமக்குத் தூண்டுதல் கொடுத்து இருக்கிறார்கள் என்பதில் ஐயமில்லை. அவர்கள் கூறியதை அப்படியே எடுத்துக் கொள்ளாமல் சொந்தமாக ஆராய்ச்சி செய்யும் இந்தியர்கள் பலர் உருவாக வேண்டும். பிற நாடுகளில் இண்டாலஜிக்கு இருக்கும் வரவேற்பு இந்தியாவில் இல்லை என்பது வருத்தத்திற்கு உரியதே.